İnsan can oluyor bir başka ruhla, kenetleniyor ona ve beklentileri, düşleri, yaşama dair her şeyi onunla özdeşleşiyor. Adeta sıfır noktasında tüketiyor kendini o bedensiz ruhla… Sonra bir gün bakıyor ki ya kendi ruhu ayrılmış ya da o ruh, arınmış
tayfun_ti
(c) Bu yazının her türlü telif hakkı tayfun_ti kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
15:10 09 Şubat 2011 Çarşamba tarihinde tayfun_ti tarafından eklendi.
Kategori :
Sizden
Etiket :
Ruh Uygarlık Güç
2755 okuma
tayfun_ti
tayfun_ti 09.2.2011 15:10 #1
kendinden. Bir kez veda şarkısı söylenirse artık dikiş tutmaz bir ilişki kolay kolay, yamalar patlak verir… Belki hatır gönül adına ite kaka yürür ilişki ama ya bıkmışlık ya da yeni bir sevgi ışığı, öteletir eskiyeni ve her şey sil baştan başlanır
tayfun_ti
tayfun_ti 09.2.2011 15:10 #2
ya da öyle sanılır.Öyle sanılır, dedim çünkü biliyorum ki en güzel yaşanmış aşk da bitiyor ve izi, koruyor nefretiyle de olsa varlığını.
23.11.2024 19:56